Miss Ambrose a.k.a. Ayla, that’s me! Jaja, nu hebben jullie ook met mij te dealen op E by Esli. Ik voel mij enorm vereerd dat Esli aan mij vroeg of ik ook verhalen/ervaringen wilde delen voor haar pagina, een soort insider voor de tattoo wereld.

Maar allereerst zal ik me voorstellen en vertellen hoe dit dorpse Heilloose meisje in de tattoo wereld terecht is gekomen, want dat is al een verhaal op zich.

Zoals Esli, mij al inleidde, gaan wij way back in time. Dankzij onze praatgrage moeders  zitten wij met elkaar opgescheept. Nee grapje, ik ben heel blij om Esli als vriendin te hebben. Als er ook maar iemand is die voor je klaarstaat is het Esli het wel! We zaten samen op de basisschool en ook de middelbare school. Helaas zijn we allebei een andere stroming ingegaan en zaten we niet bij elkaar in de klas maar goed je kan niet alles hebben hé.

Jaja, nu hebben jullie ook met mij te dealen op E by Esli.[/fusion_title][fusion_text]Op de middelbare was ik een zeer fanatiek paardenmeisje en was mijn plan altijd om voor dierenarts te gaan studeren en daarna natuurlijk mijn eigen praktijk te openen en bla bla bla… Een leuke droom, maar toen leerde ik in mijn laatste jaar van de HAVO mijn ouwe heer kennen. Long story short,  op mijn 13^e werd mij verteld dat de man die mij heeft opgevoed niet mijn biologische vader is, maar hij is nog steeds mijn pappa! Tja, toen kwam ik erachter dat hij kunstenaar is en daar ook zijn brood met (lekker) beleg mee kan verdienen. Dit was een omkeerpunt voor mij… vroeger dat ik nog een lief klein en schattig meisje was wilde ik naar de Rietveld academie, maar met kunst kon je je boterham en laat staan je beleg mee verdienen dus ik zag er vanaf.

Ik ben helemaal niet eigenwijs aangelegd, dus ik besloot om, nadat ik m’n ouwe heer had leren kennen, alsnog naar de kunstacademie in freaking Arnhem, ja ARNHEM, te gaan. Nu studeer ik dus Docent Beeldende Kunst en Vormgeving (DBKV) (jups ik word een juffertje). Op de middelbare was ik een zeer fanatiek paardenmeisje…[/fusion_title][fusion_text]Ik was veel te vinden in de shop van mijn ouwe heer en tekenende er ook veel, wat mijn vader opviel. Hij heeft me toen bij de slager varkenshuiden laten halen en heeft mij een machine gegeven en gezegd van ga je gang. En toen bleek al snel dat ik aanleg voor het vak van mijn vader had/heb iets in die richting. En zo ging het als een lopend vuurtje… er stonden al snel proefkonijnen in de rij voor iets kleins van mij. Nu 4,5 jaar verder, werk ik in twee shops en zijn er mensen die speciaal voor mijn ontwerpen komen!!