Het is dus bijna kermis in Heiloo en daar begin ik toch mega veel zin in te krijgen. Maar even voor alle duidelijkheid ik heb het bij het hebben over de kermis over het ‘zuip-festijn’ en niet over de attracties. Dat hier geen onduidelijkheid over gaat bestaan want niet in heel Nederland kennen ze deze versie. Wij hebben geen carnaval, oké.
Maar waarom de kermis nu echt het leukste weekend van het hele jaar is wil ik even met jullie delen. Vooruit, mijn verjaardags-weekend is net zo leuk maar daar hebben we het niet over.
Allereerst is het geoorloofd om 4 dagen jezelf naar de gedverderrie te helpen. Ik ben altijd de mensch die zegt dat ze alleen op donderdag en zondag gaat maar uiteindelijk sta ik er 4 dagen want fear of missing out.
Je komt aan en je ziet al je lievelingsmensen op een hoopje. Kijk, in principe is het daarom net zo leuk als mijn verjaardags-weekend want dan is iedereen er ook. Zoals vriend I. tegen mij zei: ‘Het is alsof iedereen er speciaal voor jou is.’ En dat gevoel heeft dan iedereen die daar is. Er zijn ook heus een paar mensen die je stom vind, want mensen blijven mensen maar op een weekend als deze kan je je daar echt niet druk om maken. Waarschijnlijk vind je ze zelfs nu even wel aardig.
Het is denk het grootste play-weekend van het jaar. Zo subtieler kan ik het niet zeggen. Want volgens mij doet iedereen het met iedereen. Bewijs van spreken dan he, snap jij, snap ik. Na rekenen zijn vriendin V. en ik ook tot de conclusie gekomen dat er een hoop baby’s ontstaan tijden het desbetreffende weekend. Babybooming maar dan anders. Afijn, een hoop relaties krijgen een leven tijdens het weekend en een hoop relaties gaan kapot. Zo gaan die dingen.
Je doet dingen die je beter niet kan doen en niemand maakt dat uit want je hebt de legitieme reden kermis. Dat is overigens de reden voor het hele weekend. Dit punt zou je kunnen betrekken op het vorige punt. Iets met dat hij toch geen Ryan Reynolds was, of het hele dorp zou het er nu over kunnen hebben. Maar had het eigenlijk meer over barklimmen en een lekkere dansshow weggeven. Je kan het ook niet doen.
Je neemt er uiteraard de vrijdag en maandag vrij voor. Ook hier kan je het niet doen maar het is gewoon niet echt aan te raden. Je moet namelijk of eerder naar huis of je zit met een monsterkater op je werk of je zit met nog wat alcohol in je bloed op je werk. Mij vorig jaar overkomen, want kom op ik ga niet voor het einde naar huis, en om 06.00 uur zat er echt nog wel wat alcohol in mijn bloed.
Ik ben de laatste twee jaar wat meer aan het integreren in Heiloo. Dit komt, ik was nogal Castricum-fanaat. Ik ben nog steeds fan, maar dat ben ik nu ook fan Heiloo. Iets met school, feestjes en vaker in Castricum dan in Heiloo. Maar nu ik nog in het integreer proces bezig ben is het allemaal leuk want op dit soort dagen ontmoet je altijd weer nieuwe mensen met wie je gelijk even vrienden op Facebook wordt en effe een lekkere-ik-moet-het-eigenlijk-niet-doen-foto plaatst.
Je geeft echt veel maar dan ook echt veel te veel geld uit. Iedereen geef je namelijk een rondje en het is natuurlijk alleen maar makkelijk om 3 bier in je handen te hebben kom je niet zonder. (Bier, ja. Want daar houd je het, het langst op vol. #beginnersdingen) Daarbij krijg je hoogst waarschijnlijk om een aan het eind van de avond trek in mix drankjes en deze bestel je ook zonder moeite. Als we het dan toch over het eind van de avond hebben, je hebt ondertussen ook wel honger gekregen dus koop je vervolgens ook de hele friettent leeg.
Aan gezond eten doen we dit weekend even niet. Overdag misschien wel om aan te sterken voor de aankomende uitputtingsslag maar eenmaal daar eet je patat als je trek hebt, frikandel speciaal als je honger hebt en nog een broodje kroket om het af te leren. Ik wilde de shoarma meneer hier ook bij betrekken want ik bedoel je gaat ook nog even shoarma klappen met te veel knoflook. Dat kan dus niet meer. NEE, huilen, NEE, dat kan niet meer. Meneer shoarma is er niet meer en dat zorgt deze kermis toch een beetje voor leegte.
Last but not least, de foto’s. Deze zijn niet te vergeten. De kleppie fotografen, zo noem ik ze altijd, die rondwandelen met hun telelenzen. Weet trouwens niet of ze echt zo heten maar zo noemen we ze voor het gemak even. In de tijd dat ik die zin typte had ik ook even kunnen opzoeken wat hun echte naam was maar afijn. Die lekkere kleppie fotografen leggen iedereen op de gevoelige of ongevoelige plaat vast en proppen vervolgens een brieffie in je hand. Is er ten minste nog wat vastgelegd voor het nageslacht.
Een week later hobbel je met een hand vol brieffies naar de winkel en ga je de schade opmeten. Schade, Es?! Ja, schade. Daarna koop je altijd 3 foto’s te veel, reken je een godsvermogen af en ga je de dagen weer af tellen tot volgend jaar.
Het is nog maar een week en dan is het zover en ik kan niet meer wachten. Rond deze tijd gaan we dan op tijd naar bed zodat we de volgende dag mega fit zijn. Zie ik jullie volgende week. Proosten we op het leven, praten we over onzin en doen we misschien wel een dansje. Hopelijk gaat de zon nog schijnen zodat het helemaal mega top is.
Deel 2 over de kermis is hier te lezen. Wil je niet missen, echt niet. Klik maar, hier ja.
[/fusion_text][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]
